Belki bir gün  sevgilim diye akıp gider bu satırlar işte..

Belki bir gün…
Kurtulursun...
Hayattan…
Hep bunu istedin…
Ölmek istedin...
Düşünmemiştin ki beni…
Çok uzun zaman önceydi...
Eskiden…
Ben seni severken…
Sana ölürüm derken…
Sayısını bilmediğim hayal kırıklıklarına ve yüzlerine boğulmadan önceydi be sevgili…
Yılanlar bile arınmak isterler sinsiliklerinden
En azından değiştirmeye çalışırlar kendilerini,
Hep yeni bir deri yeni bir başlangıç,
Sende yeniye dair bir ışık bile yok sevgili,
Sadece eski ve korkunç maskelerini değiştirip durursun,
Yenisi yok…
Aynanda sadece can acıtan bir is karası…
Karanlıkta ki mum gibisin,
O koca dev kötülüklerin yanında ışık görünürsün anca,
Öyle kuvvetsizsin ki,
Bir üflesem, bu hayattan çekilircesine söneceksin,
Çıkan dumanlar gibi çığlıklar saçacaksın belki
Ama bu sensin,
Ne yapabilirim ki?

Bağırsam,
Duymazsın!
Ağlasam anlamazsın…
Çok uzaklardasın bu aralar,
Ufuk çizgisi gibi derin,
Benim çaresiz,
Fakat sevgisizsin sen,
Benim gibi eskiden…
Sevmezdim ben bilmezdim sevmeyi,
Ta ki sen geldin dokundun kapıma,
Araladın kapımı,
Şimdi öğrettiğin her şeyi geri alıyorsun,
Unuttum ben sevmeyi, sevilmeyi!
Umut bile edemiyorum bu aralar,
Sen yoksun ya, içimde bir boşluk var,
Dokunsan,
Hissetsen bir bende ki gerçekleri,
Aktarabilir misin satırlara?

En iyi bildiğin şey ağlamak,

Konuşmazsın sen bazen,
Biliyorum artık seni!
Ağla, istediğin kadar ağla!
Bu maske yine senin,
Islat hadi onu gözyaşlarınla…
Ne de olsa onlar yine kuruyacak!
Ve sen yarın yine başka bir insana bürüneceksin.
Ağlama artık be sevgili!
Yoksa artık gözyaşlarında birer kara inciye dönüşecek…
En saf şey gözyaşıdır, kirletme artık onları da!
Yapma artık!
Çıkar şu maskeyi de gerçek seni tanıyayım!
Yoruldum be sevgili…

Kaç kişi tanıdım sana ait?
Ama hiç biri sen değildin…
Maskelerin beni boğdu!
Sen değilsin bunlar…
Her gece etrafımda dönen karanlıklar ve içime attığım gözyaşları sen değilsin…
Güneşin doğmasına bile göğsünü geren karanlık,
Kelimeleri bile zehirleyen maskelerinle, ne yaparsın hala benim tenimde?

Biteli çok oldu,
Gideli çok oldu...
Araladığın kapıyı kapayıp buradan tereddütlü adımlarla uzaklaşalı çok oldu…
Ama bir şey oldu be sevgili…
Gideceğim derken bir şeyi unuttun..
Kalbin bende kaldı ve hala kanıyor ellerimde sevgili,
Sözlerle sarmaya çalışıyorum ama durmuyor hala kanıyor...
Bu gece bir fırsat bul ve al onu benden be sevgili...
Yoksa yüzsüz kaldığın gibi yaralı kalbinden de olacaksın…